Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
(Mijn weekje vakantie (8)) In het land waar ik woon, worden er drie verschillende talen gesproken. Op hun negende leren de kinderen een tweede taal op school. Dat doet mijn zus Eva nu dus.
En ze zingt nu Vlaamse liedjes thuis…ik vond het direct tof, toen mijn ouders mij uitlegden dat het een andere taal was, zoals het Engels (zie Artikel van 2/10 : Het Engels accent) Er was niet meer voor nodig om Eva na te doen of om aan Papa te vragen Vlaams te spreken. Hij trekt zich wel uit de slag, en antwoordde mij in het Vlaams (...hum...). (denk ik toch). Ik kreeg gewoon de slappe lach.
Sindsdien en vooral tijdens deze vakantie in de Ardennen, vraag ik elke keer aan papa om Vlaams te spreken. En ik probeer hem dan natuurlijk na te doen, en dan vooral de : "ha’s en he’s" (wie het gewoon is om alleen Frans te spreken, heeft het daar nogal moeilijk mee, zie je).
De foto is genomen tijdens een maaltijd op de buiten terwijl papa mij nadoet als ik Vlaams spreek. Je snapt wel dat ik dat plezant vind !
