Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
(Mijn weekje vakantie (6)) Mijn grootoom, die ik niet gekend heb en van wie het huis in de Ardennen is, was een heel geleerd man die, buiten zijn beroep, ook veel wist van de natuur : van de planten en bijen, van de vissen en van paddestoelen, en hij was ook nog eens jager ... Daarom zit het huis helemaal vol jachttrofeeën : van de kop van een everzwijn of een ree tot een hele vos en allerlei roofdieren – allemaal opgezet -, en daar tussen in, talloze houten beeldjes van herten, reeën, boeken, onyx, enz. Mama en papa zijn er niet zo weg van, maar het behoort tot de charme en het karakter van het huis. Het voordeel is natuurlijk dat ze me op die manier kunnen laten voelen aan een "echt" everzwijn, een "echte" ree, een vos, een uil, een sperwer… allemaal dieren die ik anders nooit zou kunnen ‘zien’ op mijn manier, voelen dus. Het zou u zeker verbazen als ik me gewillig liet overhalen tot dergelijke voelsessies. Wees dan maar niet verbaasd… Mama en papa pakken het dan ook heel rustig aan. Trouwens, waarom zouden ze zich haasten ? Vluchten zullen die beestjes niet, hoor...
