Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Ik babbel er dus op los, en ik heb daarbij ook nog humor, al zeg ik het zelf. Ik vind het keitof om de mensen rond mij te horen lachen als ik weer onnozel doe.
Op een keer, met oma, heb ik weer een goeie grap bovengehaald over de lelijke woorden en mijn spelletje « Groen licht/rood licht". Ik zei : "Oma, je mag zeggen : groen licht-van-mijn ? Dat is geen lelijk woord, hé ?"
En nog eentje in dezelfde stijl, toen papa mij midden in de nacht kwam vragen om nu eindelijk te slapen, maar ik wou zo graag met hem kletsen. Papa : "Lou, het is nacht, je moet slapen. Hoor je me ? Het is muisstil. Iedereen slaapt en…" Ik onderbreek hem natuurlijk : "Koekoe, papa !" Papa : "Koekoe Loulou, maar nu is ‘t gedaan : ik wil niks meer horen." Ik (alsof ik niks gehoord heb) : "Papa, er is China, Congo, Portugal, Senegal, Papoua… nu papa !" Papa : "Nee, lieve Lou, ik…" Ik (onderbreek hem nu met iets strengere stem) : " Papa, luister naar mij als ik iets zeg !" En papa in een slappe lach.
Je snapt wel dat er van slapen niet veel meer gekomen is!
Trouwe lezers weten dat ik graag speel met woorden en klanken. Vorige week op de buiten heeft papa mij een verhaaltje geleerd dat goed paste in het kader : het kalf ! Kent u het ?
"Het kalf wordt een koe die twee dingen afgeeft : melk en drek. Melk ? Van geen enkel belang, maar drek…
