Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
NVDA.: ...En zoals die brave Desproges zei (denk ik) : je mag met alles lachen, maar niet met iedereen.)
Zodra het kouder wordt, zet mama een muts op mijn hoofd. Vreselijk ! In de vorige winters, was het gewoonweg oorlog tussen mij en mijn ouders. - Lou, zet je muts op ! Ik: "Nee!" (en natuurlijk gooi ik dan de muts weg zover ik kan). Mama (of papa) zet dan de muts weer op mijn hoofd : "Louououou..., je houdt die muts op je hoofd !" ...En ga zo maar door. Ik moet toegeven dat ik het nog niet dikwijls gewonnen heb. Eén keer ? Misschien twee…Koppig dat ze zijn, die twee ! Je gelooft het niet. Enfin, soit.
het sneeuwt in Brussel. Hele grote vlokken.
Het gevolg is dat de muts verschijnt.! En ik begraaf de strijdbijl. Ik verroer niks. Geen vin ! Nada ! Nochtans ben ik niet verkouden, ik ben in supervorm. Maar kijk, ik laat de muts op mijn hoofd staan. Ik vermoed dat er hier in het vuistje gelachen wordt en wel door mijn ouders.
Dat allemaal om jullie een grappige anekdote met de muts te vertellen : omdat ik blind ben, trek ik, als ik de strijd staak, dat stomme hoofddeksel tot over mijn ogen… Een spook, dus… ‘t is toch waar, waarom zou ik een kouwe neus hebben als ik toch niks kan zien ! Het is dus meer dan eens gebeurd dat welmenende mensen de aandacht van mijn begeleider erop trekken (terwijl ik in het wandelwagentje zit). - Pardon, meneer, maar uw kind ziet niks, zijn muts zit over zijn ogen. De eerste keer antwoordde papa, nogal verrast : - Dank u, dat is heel vriendelijk, maar dat geeft niet, want hij is blind. Je kan je voorstellen dat de persoon in kwestie zichzelf nogal onnozel vond. En dat geeft in een halve seconde : hartstilstand, stokkende adem, wijdopen ogen, de handen aan de mond. - EEEEEuuuuh... Oh, lieve help, het spijt me. Ik wou niet.... En dan stelt papa de mens gerust.
Papa en mama reageren dus per geval (om geen dode op het geweten te hebben). Dat gaat van : "dankuwel!" (en dan trekken ze mijn muts naar boven, die ik natuurlijk direct weer naar beneden trek) tot een glimlach, een brede glimlach en een beleefde uitleg.
PS: Papa zal binnenkort een foto nemen. In afwachting heeft hij een beeld op het net gezocht en waarop valt hij dan (als enig beeld dat kan dienen)? Op de muts van de rugbyclub uit de buurt !
Van Luc Boland :: mercredi 23 février 2005 à 17:10 :: Dag na dag
:: #116
:: rss
Uw commentaaren
:-)
Le mercredi 23 février 2005 à 17:39,
commentaire par
free my soul
:: site :: #
ja het sneeuwt in Brussel...en een muts die je neus warmhoudt! haha! dat zouden ze eens moeten uitvinden...ik kan enkel denken aan een muts van overvallers...met enkel gten om te kijken, ja want anders bots ik overal tegen aan... :-)
Le mercredi 23 février 2005 à 19:26,
commentaire par
Lord CMS
:: site :: #
