Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Vorige nacht had ik een hele boze droom. Ik huilde en riep op papa. Dat overkomt me niet zo dikwijls… Een keer per week (wel praat ik elke nacht luidop in mijn slaap en beweeg ik heen en weer in mijn bed). Ja zeg, ik mag dan wel blind zijn en wat « anders in mijn hoofd », maar ik zie in mijn droom wel mijn eigen beelden, in verhalen op mijn manier. Ik denk zo een beetje zoals een « tron » (zie de foto die papa voor dit artikel ineen knutselde). Papa (hij heeft het me zelf gezegd om me te troosten), denk dat ik het niet gemakkelijk moet hebben om droom van echt te onderscheiden. Hij zegt ook dat ik vooruit zal gaan in het leven als ik goed dat verschil zal begrijpen. En dus probeerde hij eerst om me mijn nachtmerrie te doen vertellen. Maar dat was veel te moeilijk. En dus kwamen de traantjes weer. Maar het heeft me goed gedaan, vooral omdat papa mij knuffelde en knuffelde. Hij legde me dan uit dat die droom (of nachtmerrie) niet het echte leven was, dat het een manier was om mijn gevoelens te verwerken. En dat als ik dus iets of iemand tegenkwam in mijn droom die mij kwaad doen, dat helemaal niet waar is in het echte leven. En ik dacht aan mama die me zo dikwijls zegt dat ik niet bang moet zijn. Ik werd er helemaal rustig van. En ik heb tegen papa gezegd : « papa en mama zorgen dat Loulou niets gebeurt". En daarna heb ik nog heel lekker geslapen.
