Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

november 2004 »
MaDiWoWoDonZaZon
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou aan de djembé

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


donderdag 25 november 2004

12. Ik babbel met meneer René ...om zes uur in de morgen !

...Het is zes uur in de morgen...
Papa en mama slapen nog als ik begin te gillen in mijn bed (al slissend) : "Genoeg, meneer René!". Wel ja, ik wou niet meer slapen en dus deed ik Meneer René na (een van mijn grote klassiekers ! papa moet voor mij altijd meneer René imiteren).
Meneer René is een meneer van een zekere leeftijd die zich met het schoolkoor bezighoudt. En omdat ik zo graag zing en vooral dol ben op speciale stemmen (ik herken iedereen uit mijn omgeving bij het eerste woord dat ze uitspreken) ...en omdat er bij Meneer René een haartje op de tong ligt, zoals wij dat zeggen, doe ik hem graag na als hij zich erg boos maakt (en dat gebeurt op school wel eens, want daar zijn nog meer straffe gasten zoals ik).
Helaas vond mijn mama die morgen mijn imitatietalent maar niks, want ze kwam me vragen om ermee op te houden !

In juni hadden we het liedje "Adieu monsieur le professeur" aangeleerd, omdat onze directeur met pensioen ging.
Het was een geheim natuurlijk. Maar ik kende het liedje al van bij de eerste repetitie. En dus zong ik non stop op school ... "Adieu monsieur le directeur...". Van een verrassing gesproken ! Hum...

Oh, nog iets…als je straks een papa met zijn zoon tegenkomt die samen onnozel lopen te lispelen, let er niet op. Wij zijn het !
Van Luc Boland, om 07:06 :: Dag na dag :: #27 :: Een reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland