Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Ja, het is weer zo’n Frans woordgrapje. Maar ik neem aan dat mijn lezers knappe koppen zijn, dus…De clou zit ‘m in de andere betekenis van mijn naam, maar dan wel met een ‘p’ : een ‘loup’ is een wolf in het Frans. Het zit zo. Toen mijn mama en papa mijn voornaam kozen (Lou dus), wisten ze natuurlijk niet dat ik blind zou zijn (ze hadden wel direct door dat er iets niet klopte, maar de diagnose volgde pas na vier maanden onderzoeken in de kliniek – geen goeie herinnering noch voor mij noch voor hen - ). Soit, ik luister dus dolgraag naar verhalen (bijvoorbeeld als de Franse sproetige actrice Marlène Jobert ze voorleest : "Le loup et les 7 petites chèvres", inderdaad, de wolf en de zeven geitjes... ). Je voelt het al aankomen… mijn ouders hebben de grootste moeite om mij uit te leggen dat ik een jongetje ben en geen « wolf » (Loup in het Frans dus) « En, trouwens, een wolf (loup dus, volgen jullie nog ?), is daarom niet altijd een stout dier ». Ik denk dat het nu eindelijk op mijn harde schijf staat, maar ze kregen dan nog het lumineus idee om een ‘chien loup’ (een wolfshond, juist) in huis te halen. Hij slokt alles op wat van de tafel valt als ik eet.
De boodschap is dus : denk goed na als je een voornaam kiest, want het kan de dingen erg ingewikkeld maken !
