Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Mijn ouders doen niks anders dan mij uitleggen dat ik groot word (Ze willen mij doen begrijpen dat de tijd voorbij gaat). Z’hebben zelfs een manier gevonden om dat in mijn koppeke te krijgen.
Voor kerstmis had ik (samen met mijn geliefde juf) een hyacintenbol in een potje gestoken. Ik heb dat potje zelfs versierd…en dat heb ik hen gegeven als kerstcadeau, hoewel ik nu al bijna vergeten was dat ik dat gedaan had.
Papa en mama profiteren er dus van om mij regelmatig te doen voelen aan de hyacint waarvan de stengel nog maar justekes de kop opsteekt. Ja, ja, ze groeit snel, maar wat kan mij dat nu schelen. Goed, ik doe wat ze zo graag willen en ik voel aan de plant, maar veel enthousiasme kan ik niet opbrengen.
Ze hebben soms van die rare ideeën, mijn ouders ! Volgende keer geef ik ze plastic bloemen, dan laten ze mij gerust ! Na !
