Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« januari 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou en kiele-kiele

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


zondag 30 januari 2005

70. De roman van mijn maaltijd (3)

repas de Lou 3(vervolg)
Zeven maanden geleden heeft papa de zoveelste poging gedaan om mij samen met hem te doen eten. Crisis tot en met ! Ik maar gillen tegen mama. Hij kwam naar beneden en slaagde erin om me te sussen. Daarna bleef hij de hele tijd naast mama zitten tijdens het eten.
De volgende dag, deed hij het weer, de valsspeler en hij profiteerde van mijn blindheid om me de lepel te geven in de plaats van mama. Toen ik het doorhad heb ik daar direct een einde aan gemaakt. Maar het « kwaad » was geschied, bovendien had hij me ook nog doen lachen met zijn fratsen.
En zo heb ik, dag na dag, toegegeven dat papa me eten gaf…soms keer ik het hele zaakje zelfs om en wil ik alleen maar papa om te eten !
(wordt vervolgd)
Van Luc Boland, om 17:34 :: Mijn eigen wereldje :: #98 :: Geen reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland