Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« januari 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou aan de djembé

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


zaterdag 8 januari 2005

55. In het bos (3)

(einde).
Dankzij dit spelletje, loop ik een beetje en leer ik afgaan op geluiden.
Ik leer vooral vertrouwen, om dat ik soms van de route afwijk, recht op de greppel of een grote eik af. Ik moet dus luisteren naar de raad van papa. "Stop!" - "Naar links" - "Naar rechts" - "Hier, wagentje !" (...)

Soit, als je in het bos een vreemde kerel met een witte hond tegenkomt die aan een leeg kinderwagentje duwt en zingt : "wagentje, wagentje..." en je verder een baasje ziet dat op zijn eentje staat te lachen en voetje voor voetje vooruit loopt, maak je geen zorgen. Het is geen opendeur bij het asiel uit de buurt. Hoewel…als je soms de blikken van de andere wandelaars ziet….
(P.S.: gelukkig ga je van zot doen niet dood, anders was de hele familie al lang uitgestorven !)

foto:
Lou en forêt-2
Van Luc Boland, om 15:07 :: Mijn eigen wereldje :: #83 :: Geen reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland