Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
(vervolg) Dat ik me zo op mijn gemak voel op trappen is voor mij logisch, maar niet voor jullie, de zienden ! Geen enkele plek biedt zoveel houvast als een normale trap : een beperkte ruimte, met een muur aan de ene kant en een leuning met spijlen aan de andere kant, een vloer met duidelijke afstanden, van trede naar trede, wat wil je nog meer... Dat is totaal het tegenovergestelde van een grote kamer die ik niet ken en waar ik niet weet waar de grenzen liggen.
Het schijnt trouwens dat het voor sommige blinden volstaat dat ze in hun handen klappen om te weten hoe groot een kamer is en of er veel of weinig meubels staan, kwestie van een eerste indruk te krijgen. Zo ver ben ik nog niet, lang niet, ook al ken en herken ik veel plaatsen waar ik kom.
Van Luc Boland :: lundi 4 avril 2005 à 19:01 :: Dag na dag
:: #144
:: rss
