Al maanden en maanden broedde ik op dit plan en schreef ik artikels die ik telkens weer herwerkte. Het dagboek van Lou vertelt over zijn leven en over zijn kijk op de dingen, ook al ben ik het (zijn papa) die tracht weer te geven wat hij voelt en denkt. Maar op deze pagina (Brieven aan Lou), geef ik weer hoe ikzelf hem zie, wat er zoal door mijn hoofd gaat en met welke vragen ik zit.
Natuurlijk hangt het allemaal nauw samen.
Veel leesplezier,
Luc Boland
De aankondiging van de geboorte van Lou
Dat je bij ons terechtkwam, is geen toeval...
Maar dat leg ik je later wel uit.
Het was nogal wat puzzelen.
Tussen al de stukjes die in het dossier moeten, zit jouw geboortekaartje (hierboven)
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
Visits
woensdag 13 april 2005
2. Het grote avontuur
En nochtans... Nochtans had ik voorbereid moeten zijn op al die vragen. Ik had ze zelf al zoveel keren gesteld. De antwoorden zaten achter slot en grendel in de kast der zekerheden voor de ene, op het rek van mijn laboratorium voor de ander.
Maar met jou werd alles anders. Als jij me vraagt om een schaap te tekenen, moet het precies zijn wat je wil, beantwoorden aan jouw voorstelling, ver af staan van je – terechte – angsten. Zoniet, dan moeten we je geruststellen, het schaap in een doos steken zodat het je ongerepte tuin niet verslindt.
Dat heb ik al ergens gelezen…
Maar het, niet geringe, verschil is dat jouw asteroïde er helemaal anders uitziet.
Toen jouw planeet vorm kreeg, heeft iets in jou beslist dat ze zou bevolkt worden door baobabs, en door duizend andere natuurlijke en wilde planten. Zo zelfs dat je het verschil niet zou zien tussen de dag en de nacht. Diep in je weelderige woud, merk je niets van de nuances van het licht. Je kent gewoonweg niet eens de zon. Je ziet niet en je zal ook nooit zien.
Maar je hoort wel dat bruisende leven in het kreupelhout, de verre roep van een groot zoogdier, de klapperende vleugels van het piepkleinste insect.
Je ruikt hoe geurig humus wel is. Je voelt de aarde beven onder je voetstappen, de lucht die zindert en zich verplaatst. Je proeft van alle smaken zonder je te bekommeren om het uitzicht. Het is jouw manier om je weg in het leven te vinden : van binnenuit. Jouw binnen. De anderen moeten maar naar jou toe komen om je uit je kleine wereld te halen.
Zo ziet jouw planeet eruit. En ik moet mij in jouw plaats stellen. Weer beginnen van nul, en alles vergeten wat mijn ogen me ooit leerden. Jij landt niet langer op mijn planeet, op onze planeet, maar ik en wij moeten naar jouw planeet komen om jou beetje bij beetje naar ons toe te halen. En daarvoor moeten we alle vooroordelen laten varen : jouw woud is geen jungle. Het lijkt woest, ordeloos, maar het is de natuur zelve.
Als ik in jouw wereld stap, herontdek ik mijn zintuigen. Clichés hebben op jou geen enkel vat. Bij jou geen franjes, geen opsmuk, maar puur natuur.
En puur avontuur.
Par Luc Boland :: mercredi 13 avril 2005 à 11:37 :: Général
:: #17
:: rss
Uw commentaaren
Wauw .... wat mooi en oprecht geschreven!!
Le jeudi 14 avril 2005 à 06:38,
commentaire par
Free my Soul
:: #
magnifique! j'aime bien le petit prince!!!
Le samedi 16 avril 2005 à 00:10,
commentaire par
dM3
:: site :: #
...Bedankt !
Ik hou ook er van.
Le dimanche 22 mai 2005 à 15:02,
commentaire par
Luc
:: #
