Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Weet je nog ? Voor kerstmis kreeg ik de plaat van Peter en de Wolf. En je weet ook dat ik nogal aan de luie kant bent. Eigenlijk is het vooral zo dat ik nogal gesteld ben op mijn gewoontekes en dat ik niet veel moet weten van nieuwe dingen.
Dus moeten papa en mama het handig aanpakken als ze willen dat ik iets nieuws leer kennen. Ik heb ze soms wel door. Alsof er niks aan de hand is, hebben ze dus verschillende keren "Peter en de wolf" van Prokofiev opgezet, voorgelezen door Claude Pieplu (NVDR : gewoon geniaal). Ik reageerde niet (ik moet me vooral niet te enthousiast tonen anders gaan ze overdrijven met hun nieuwe dingen). Maar ik heb me helaas verraden. Al toen ik het de tweede keer hoorde ben ik gaan mee neuriën. Damned, ik was gezien. Ze herbeginnen dus met hun uitleg dat ik geen Wolf ben (Loup in het Frans, uitgesproken als Lou, mijn naam dus), maar een jongen, dat ik geen stout dier ben zoals in de verhaaltjes wordt verteld. Ze kunnen soms zo vermoeiend zijn ! Ik heb het gesnapt, ‘t is al goed ! ...euh, dat denk ik toch.
Kortom, vandaag vind ik Piéplu en zijn verhaal wel leuk. Ik speel zelfs voor de eerste keer het spel mee en luister naar een verhaal. Als ik de muziekinstrumenten hoor die de wolf nabootsen (de drie hoornblazers), ga ik gillen : "Pas op, Peter ! Pas op voor de wolf, Peter !" Ik heb echt reuze lol.