Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« februari 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou in beweging

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 

donderdag 24 februari 2005

86. Stemherkenning

...Er is nog iets dat ik jullie nog niet verteld heb over de truc die mensen zoals ik hebben om hun blindheid te compenseren.
Ik herken mensen namelijk direct aan de klank van hun stem, enfin, de mensen die ik ken dan toch.
En dat zijn er heel wat : al degenen die zich met mij bezighouden op school (Marie-Anne, Elisa, Elisabeth, Martine, Brigitte, Meneer René, Meneer Guy, de toezichtsters, de directeur, de medische staf, de andere leraars, mijn vriendjes, de grote uit de andere klassen (zoals Fabiola, mijn lievelingetje); en de vrienden en vriendinnen van papa en mama, van Mathilde, van Eva; de dokters (Jef, de oogarts, mijn kinderarts, de ‘endocrinoloog’); en tel daar dan alsjeblieft ook de brede familie bij : 18 nonkels en tantes en 24 neven en nichten !; en tot slot de winkeliers (Maguy de bakkerin) en de buren.
Kortom, minstens honderd mensen, die ik herken zodra ik ze ‘dag’ hoor zeggen. Beter nog : thuis herken ik iedereens stappen op de trap !
Niet slecht, hé ?

foto:
Lou pensif (2 ans)
Van Luc Boland :: jeudi 24 février 2005 à 18:05 :: Mijn eigen wereldje :: #117 :: rss


Uw commentaaren

Knap hoor dat iemands gehoor zich zo ontwikkelt (en natuurlijk ook gelukkig)!!

Le vendredi 25 février 2005 à 16:33, commentaire par Free my Soul :: site :: #
 

Een commentaar toevoegen

Naam of bijnaam :
E-mail (facultatief) :
Website (facultatief) :
Commentaar  :
De HTML-code verschijnt als tekst in het commentaar, de netadressen worden automatisch geconverteerd.
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland