Brieven aan Lou
  Hoe een papa zijn kleine prins als geen ander ziet.
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« juli 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou

 
 
 
 
 
 
 
 

Over de brieven aan Lou


Al maanden en maanden broedde ik op dit plan en schreef ik artikels die ik telkens weer herwerkte. Het dagboek van Lou vertelt over zijn leven en over zijn kijk op de dingen, ook al ben ik het (zijn papa) die tracht weer te geven wat hij voelt en denkt. Maar op deze pagina (Brieven aan Lou), geef ik weer hoe ikzelf hem zie, wat er zoal door mijn hoofd gaat en met welke vragen ik zit.
Natuurlijk hangt het allemaal nauw samen.
Veel leesplezier,

Luc Boland
 

De aankondiging van de geboorte van Lou


Dat je bij ons terechtkwam, is geen toeval...
Maar dat leg ik je later wel uit.
Het was nogal wat puzzelen.
Tussen al de stukjes die in het dossier moeten, zit jouw geboortekaartje (hierboven)
 
 

 RSS Feed

 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

Visits


 
 


zondag 3 juli 2005

7. Medium en spiegel

(antwoord op het artikel van Lou -145– Drie stappen vooruit...)

Mijn ventje,
Mijn klein medium,

Met jou kan er geen sprake van zijn om komedie te spelen.
Je hebt het altijd meteen door als iemand probeert te doen alsof.
Je mag dan wel van een andere planeet komen, maar je voelt alles onmiddellijk heel juist aan.

Van diep in het zwarte woud, heb je geen licht nodig om te weten of het dag of nacht is, of de zon schijnt of niet. Het volstaat dat het geluid een beetje verandert, dat de warmte op je huid afneemt om te weten wat wij niet eens meer opmerken.
Geluid is leven. Als evenveel waarneembare boodschappen.
Licht is Warmte, Energie. Tastbaar.

Net zo voel jij feilloos aan hoe wij ons voelen.
Je kent en herkent de minste verandering in mijn stem. Misschien zelfs nog beter dan ik.
Je voelt de spanning van mijn spieren, in mijn lichaam.
Zelfs als ik zou willen, dan zou ik nog geen enkel masker voor jou kunnen opzetten.

Als ik terugkijk op de vijf jaar die we samen doorbrachten, als ik een curve trek van je stappen vooruit en achteruit, en daarnaast de curve van mijn eigen stemmingen, mijn gemoed, dan kan ik alleen maar vaststellen dat onze sinuslijnen meestal erg gelijk lopen.

Jij bent mijn barometer, of zou het omgekeerd zijn ?
In elk geval, als één van ons twee zich niet zo lekker voelt, dan reageert de ander onmiddellijk.

Zo heb ik het de laatste tijd nogal moeilijk met mijn gezondheid, waar jij natuurlijk voor niks tussen zit. Maar je weet het, je voelt het. Meer is er niet nodig om je stekels op te zetten.

Je kent de schreeuwen van de dieren uit het bos uit je hoofd.
Bij het minste alarmteken word je bang en klaar om je te verdedigen.
Logisch. Gewoon logisch.
Je brengt naar onze wereld over wat de jouwe je geleerd heeft.

Daarom moet ik de hele tijd met je praten, je uitleg geven, je gerust stellen.
Ik moet mezelf ook overtreffen, mijn eigen kleine ongemakken opzij zetten.
Ik ben je gids, en een gids moet de weg kunnen tonen, het pad effenen.

Jouw reis bij ons begint pas.
Ik weet welke taak me wacht en hoeveel dat van me eist.
Maar we staan er niet alleen voor en dat weet jij heel goed.
Je hebt een fantastische Koningin-Mama.
Het is een stille kracht, een bedarende golf.

Storm en meningsverschillen zullen we nog dikwijls beleven.
Twijfelen mag en ik twijfel bijna de hele tijd.
Zo ben ik nu eenmaal en het is zelfs één van mijn grootste rijkdommen.

Trouwens, jij zal ook moeten leren leven met spanningen, conflicten, want die zijn zeker deze wereld nog niet uit.
Ook wat dat betreft, zijn we uit hetzelfde hout gesneden : ik ben er al even gevoelig voor als jij.
Ik mag dan wel volwassen zijn, geweld jaagt me altijd angst aan.

Jij bent mijn zoon, mijn spiegel.
Par Luc Boland, à 08:42 :: Général :: #22 :: aucun commentaire
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland