Brieven aan Lou
  Hoe een papa zijn kleine prins als geen ander ziet.
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« juni 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou

 
 
 
 
 
 
 
 

Over de brieven aan Lou


Al maanden en maanden broedde ik op dit plan en schreef ik artikels die ik telkens weer herwerkte. Het dagboek van Lou vertelt over zijn leven en over zijn kijk op de dingen, ook al ben ik het (zijn papa) die tracht weer te geven wat hij voelt en denkt. Maar op deze pagina (Brieven aan Lou), geef ik weer hoe ikzelf hem zie, wat er zoal door mijn hoofd gaat en met welke vragen ik zit.
Natuurlijk hangt het allemaal nauw samen.
Veel leesplezier,

Luc Boland
 

De aankondiging van de geboorte van Lou


Dat je bij ons terechtkwam, is geen toeval...
Maar dat leg ik je later wel uit.
Het was nogal wat puzzelen.
Tussen al de stukjes die in het dossier moeten, zit jouw geboortekaartje (hierboven)
 
 

 RSS Feed

 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

Visits


 
 

woensdag 29 juni 2005

6. Die woorden

Mijn kleine prins,
mijn kereltje,

Ik besef heel goed dat je niets snapt van al die brieven die ik vandaag naar je schrijf.
De woorden zijn te ingewikkeld, ze zitten zo vol dromen, vol beelden, gedachten waar jij nog helemaal geen weet van hebt. Zelfs onze twee prinsessen zullen waarschijnlijk pas over enkele jaren precies begrijpen wat deze woorden betekenen.
Want ik schrijf deze woorden ook voor hen.
En voor al wie ze graag wil lezen.

Maar de gedachte dat ook jij ooit zal kunnen lezen wat ik schrijf, maakt me helemaal warm.
Want dat zou dan betekenen dat je nieuwsgierigheid het haalde op al je angsten en je terechte moeilijkheden.
Ik voel het, je slaagt er alsmaar beter in.
En het spijt me als we soms wat al te veel achter je aan zitten.

Het is zo moeilijk om komaf te maken met de normen en hun hele stoet van schema’s, regels, plichtplegingen.
Imitatiegedrag stamt uit het begin der tijden.
Maar hoewel we het zelf niet willen, is het toch een gedurige stijd met zichzelf om van die normen afstand te doen.
Een levenslange strijd.
Normaal.

Nee, de reden waarom wij je naar ons toe trekken, is nieuwsgierigheid.
Want nieuwsgierigheid laaft zich aan respect, aan verdraagzaamheid en begrip.
En dat leidt dan weer tot liefde en vrede.
Dat is de beste vitamine tegen angst, die de kiem legt voor haat, geweld en dus ongeluk.
Het is het onovertroffen antigif.

En zo zijn wij ook nieuwsgierig geworden naar jou en naar je wereld, we willen er alles over weten en we proberen dan op onze beurt jou nieuwsgierig te maken naar ons en naar ons leven.
Zodat onze werelden in elkaar opgaan.
En zodat jij gewoon gelukkig bent.

Het maakt in feite niets uit of je deze woorden ooit zal begrijpen, ik hoop dat je anders-zijn altijd zo oprecht blijft : jij hebt me leren nadenken, me leren breken met vooroordelen, me de voorgekauwde ideeën overboord doen gooien.
Par Luc Boland, à 10:33 :: Général :: #21 :: aucun commentaire
 

maandag 20 juni 2005

5. Een andere planeet

Hoe moet ik het je vertellen ?

Ik heb zoveel te zeggen.
Maar dan moet ik wel de inventaris opmaken van alle levensvormen die ik op je planeet tegenkom.
Om je te begrijpen en om bruggen te slaan tussen onze beide werelden.
Om de woorden en de bakens te gebruiken die jij kan begrijpen.

Een hele expeditie.
Een reis naar wonderland.
Waar ik honderd keren verloren loop.
Waar ik me laat misleiden door de kat van Cheshire die me in de luren legt.
Waar dat opgejaagde konijn er me de hele tijd aan herinnert dat mijn tijd geteld is.
Waar je je tot slot moet wagen aan het elexir of de paddestoel die me hoger zal doen gaan, maar zonder je te overrompelen in je kleine wereld.

Ik moet het allemaal goed organiseren, op avontuur trekken zonder daarom de verste hoekjes te verkennen.
Ik moet dan de geringste ontdekkingen noteren en bewaren.
Je biotoop ontleden, zoals dat heet.

Misschien ontdek ik wel een open plek.
Helemaal rond zal ik toch nooit zijn.

Maar ik krijg werkelijk zin in het avontuur.
Het doet er niet of ik mijn zinnen erbij verlies.
Het doet er niet toe dat ik verdwaal.
Dat ik me vergis, dat ik de weg helemaal kwijtraak.
Geen grotere vijand dan de zekerheid.
Er is niets zo verrijkend als de twijfel.

En dankzij jou, kleine prins en je zussen, onze prinsessen, heb ik er oneindig veel zin in gekregen.
Ik heb zin om te leven.
Om niet bij de pakken te blijven zitten en met lede ogen toe te kijken hoe mijn leven voorbijgaat zonder dat ik er iets mee doe.
Par Luc Boland, à 18:46 :: Général :: #20 :: aucun commentaire
 


dinsdag 14 juni 2005

4. Zien !

Wat is dat eigenlijk een schaap ?

Het heeft geen zin om het voor jou te tekenen.
Je kan het toch niet zien, je bent blind.

Een schaap dat is : een dier, een wolk, een zachtzinnig mens, of een ‘doodbraaf’ kind.

Maar op de eerste plaats is het een beeld dat we allemaal voor ogen hebben van een tastbaar iets dat ons werd getoond en benoemd. Het staat daarna iedereen vrij om het zich voor te stellen in de buik van een boa, in een doos, of om het compleet links te laten liggen. De realiteit kreeg vorm door de wetenschap, door de kennis, het weten.

Maar dan vergeten we wel dat de realiteit vooral een kwestie is van waarnemen, van de eigen invulling, waarvoor we onze zintuigen gebruiken.

Alle dieren die hier op aarde de plak zwaaien hebben één punt gemeen, namelijk dat ze bijzonder goed zien : dat geldt voor de roofdieren, de katachtigen, de … mens. En al die roofdieren staan aan de top op de piramide van hun evolutie.
De dieren die het in de zeeën voor het zeggen hebben zijn degene die zien dankzij hun sonar.

De reden is niet ver te zoeken, de beeldvorming in de echte zin van het woord (in onze hersenschors dus) is zonder enige twijfel het zintuig dat overheerst :
Het is te laat voor wie een potentiële vijand moet voelen om te weten of hij al of niet op aanvallen staat.
Het is te laat om te moeten proeven van onbekend voedsel om te weten of het eetbaar is.
Het is gevaarlijk om te moeten wachten tot je het gevaar kan ruiken om nog te kunnen reageren.
Het is riskant om te moeten horen dat het gevaar nadert om nog te kunnen vluchten.

Wie ziet, merkt de vijand op, zelfs alvorens zelf gezien te zijn.
We hebben dan de tijd om af te wegen, om te begrijpen, om te reageren.
Het gezicht is het meest ontwikkelde zintuig, het meest "intelligente" ook.
Het verdringt bijna alle andere.

Het gezicht is een instrument van luiheid geworden.

...Van het succes van de beelden, van de televisie.
Voor wie nog nooit een schaap tegenkwam, volstaat een doodgewoon beeld om het toch te herkennen.
"Maar, ik weet wat een schaapis ik heb al ooit een schaap gezien." Wordt dan gezegd.
Weten, zijn, zien : drie werkwoorden die bij elkaar horen.

Nochtans zijn het alle zintuigen samen die ons een juist beeld geven van wat een schaap in feite is.
Iemand zal vooral de heel aparte geur opvallen, een ander zal vooral het geblaat onthouden, en voor sommigen blijft de zachte vacht bij.
Iedereen heeft dus een algemeen beeld van het schaap.
(en dan laat ik hier nog de smaak van het gebraad weg !)

Daar komt dan de eigen ervaring bij de relatie met het schaap.
Zoals wanneer het schaap in jouw oor komt blaten.

Mijn schaap is dus anders dan het jouwe, en ook anders dan het schaap van mijn buurman.
Het volstaat om de beelden te vergelijken die ieder voor zich opbouwde in het eigen hoofd bij het lezen van deze regels.
Elke voorstelling zal uniek zijn, maar ze zullen het allemaal over hetzelfde hebben, gebaseerd op het visuele dat in taal werd omgezet : een schaap is een zoogdier op vier poten (...).

Voor een volwassene, voor een ouder kind klinkt dit allemaal volkomen begrijpelijk
Maar tot nu toe begrijp jij er geen snars van.
Behalve als je waarneming bij jou aangeboren is, zoals het instinct en dat dit je angsten rechtvaardigt.
Par Luc Boland, à 18:32 :: Général :: #19 :: aucun commentaire
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland